Opinia rzecznika TSUE oraz spodziewany wyrok w sprawie frankowej C 260/18 – skutki dla stron postępowania

21 Maj 2019

Już w najbliższym czasie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wyda orzeczenie w głośnej sprawie z powództwa p. Dziubak przeciwko Raiffeisen Bank International AG oznaczonej sygnaturą C 260/18. Jest to odpowiedź na pytanie prejudycjalne dotyczące wykładni przepisów dyrektywy 93/13. Dla teoretyków będzie to zapewne przedmiot licznych komentarzy. Dla praktyków oraz stron podobnych postępowań: wydarzenie rzutujące na ich własne sprawy – zarówno merytorycznie, jak i procesowo.

Każde orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej może w jakimś stopniu dostarczać argumentów na gruncie innych spraw. W tym jednak wypadku ze względu na istotę sporu oraz ogromną liczbę postępowań w podobnych sprawach będzie to źródło szczególne. Należy pamiętać, że każde orzeczenie wpływa na sytuację obu stron postępowania. Jeżeli zgodnie z przypuszczeniami wyrok będzie zgodny ze stanowiskiem rzecznika generalnego TSUE, konsumenci mogą być szczególnie zainteresowani w przytaczaniu go na rzecz swojego stanowiska. Rzecznik podkreślił m.in., że w przypadku wyeliminowania klauzul uznanych za abuzywne nie jest możliwe, by sąd krajowy uzupełnił luki w umowach będących przedmiotem sporu poprzez odwołanie się do przepisów prawa krajowego czy zasad słuszności. Jednak to od konsumentów wciąż będzie zależeć, jak dobrą przedstawią argumentację – szczególnie w zakresie wykazania abuzywności kwestionowanych klauzul. Druga strona sporu natomiast znajdzie się w potrzebie przedstawienia możliwie najlepszej kontrargumentacji.

Nie należy zapominać o powszechnej – chociaż z punktu widzenia prawnego nieraz dyskusyjnej – praktyce zawieszania przez Sądy postępowań dotyczących tzw. „kredytów frankowych” w oparciu o Art. 177. § 3(1) KPC do czasu wydania przez TSUE orzeczenia. Z natury rzeczy po wydaniu wyroku wspomniane podstawy zawieszenia stracą rację bytu, a sądy ponownie przystąpią do rozpoznawania ogromnej liczby spraw. W takiej sytuacji warto być merytorycznie przygotowanym.

W tym kontekście pojawia się jeszcze jeden problem. Pod swoistym znakiem zapytania staje możliwość wznowienia prawomocnie zakończonych postępowań. W odróżnieniu na przykład od Prawa o Postępowaniu przed Sądami Administracyjnymi, Kodeks Postępowania Cywilnego nie zawiera explicite przesłanki wznowieniowej dotyczącej rozstrzygnięcia organu międzynarodowego działającego na podstawie ratyfikowanej umowy międzynarodowej (por. art. 272 P.P.S.A.). Pewna część doktryny wyraża pogląd, że na gruncie KPC takie wznowienie jest niemożliwe. Nie jest jednak wykluczone oparcie skargi na innych kodeksowych przepisach – szczególnie na przesłance nieważności z art. 401 KPC pkt. 2. Przepis ten pozwala żądać wznowienia postępowania z powodu nieważności, „jeżeli strona nie miała zdolności sądowej lub procesowej albo nie była należycie reprezentowana bądź jeżeli wskutek naruszenia przepisów prawa była pozbawiona możności działania”. Pytanie, które się pojawia jest następujące: czy na gruncie konkretnej sprawy można mówić o pozbawieniu możności działania wskutek naruszenia przepisów (na przykład prawa unijnego)? Problem pozostaje otwarty także na poziomie doktrynalnym, co prowokuje postulaty wobec Ustawodawcy, aby wspomnianą kwestię precyzyjnie uregulować na gruncie KPC.

Kancelaria LBA posiada bogate doświadczenie także w sprawach dotyczących kredytów indeksowanych oraz denominowanych do waluty obcej. Przeprowadzamy kompleksową analizę prawną i przygotowujemy stosowną argumentację dla stron postępowania także z uwzględnieniem przepisów prawa wspólnotowego.

Kontakt:
Radca Prawny Przemysław Cichulski
tel. 514 652 829

Kancelaria
Al. Ujazdowskie 51
Dom Dochodowy, VI p.
00-536 Warszawa

tel. +48 (22) 584 7400
kancelaria@lbalegal.pl

 

<< Powrót